8. Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΑΓΟΡΑ ΚΑΙ Η ΜΕΘΟΔΕΥΣΗ ΤΗΣ
Ο Πρωταγόρας αποδέχεται να αναλύσει την άποψη του αφήνοντας όμως στην κρίση των ακροατών τον τρόπο της ανάλυσης:
Ο σοφιστής παρατηρούμε ότι:
- επιδεικνύει την αυτοπεποίθηση και την άνεση με την οποία θα μπορούσε να χειριστεί όλους τους τρόπους ανάπτυξης ενός θέματος.
- με την αναφορά του στη διαφορά ηλικίας με τους ακροατές, περιβάλλει με κύρος όσα θα πει, αφού όλοι είχαν σεβασμό στους ηλικιωμένους και στην πείρα τους.
- ο σεβασμός αποδίδει, αφού οι ακροατές αφήνουν τελικά τον Πρωταγόρα να αποφασίσει για τον τρόπο ανάλυσης του θέματος. Αυτός επιλέγει το ΜΥΘΟ.
| ΜΥΘΟΣ |
| είναι μία φανταστική αφήγηση που είτε προέρχεται από την παράδοση, είτε αποτελεί δημιούργημα κάποιου διανοητή. Έχει χαρακτήρα: α) ποιητικό, γεγονός που του προσδίδει χάρη και γοητεία και β) συμβολικό, με τη χρήση κυρίως συμβόλων ή αλληγοριών. Ωστόσο ο μύθος δεν είναι επαρκής ως αποδεικτικό στοιχείο ούτε μπορεί να οδηγήσει σε ασφαλή συμπεράσματα. Οι σοφιστές χρησιμοποιούσαν συχνά τους μύθους τόσο για να ενισχύσουν τα επιχειρήματα τους, όσο και για να εντυπωσιάσουν. |
Οι σοφιστές χρησιμοποιούν λοιπόν ως μέθοδο διδασκαλίας:
- το μύθο.
- το λόγο (=θεωρητική διαπραγμάτευση με συνεχή λόγο).
- το σχολιασμό ποιητικών κειμένων (θα τον χρησιμοποιήσει ο Πρωταγόρας στη συζήτηση του με το Σωκράτη).
| ΠΩΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΙ Ο ΠΛΑΤΩΝΑΣ ΤΟ ΜΥΘΟ: |
| Ο Πλάτωνας δεν ειρωνεύεται την επιλογή του σοφιστή να χρησιμοποιήσει το μύθο, αφού και ο ίδιος στους λόγους του έχει χρησιμοποιήσει μύθους. Όμως με μία ουσιαστική διαφορά: οι μύθοι του Πλάτωνα έχουν χαρακτήρα συμβολικό και χρησιμοποιούνται ως συμπλήρωμα μιας αλήθειας την οποία στηρίζει με επιχειρήματα και τεκμήρια. Αντίθετα ο Πρωταγόρας χρησιμοποιεί τους ίδιους τους μύθους ως αποδεικτικά στοιχεία των όσων υποστηρίζει. |
